zelfwaardering, wie ik ben is genoeg

Wat is jou beste ontdekking ?

Wat is jou beste ontdekking, vroeg de mol. Dat wie ik ben goed genoeg is, zei de jongen.

Waarom is het zo moeilijk om onszelf te waarderen?

We stellen vaak hoge eisen aan onszelf en die eisen maken het soms lastig om onszelf te waarderen. We leggen de lat erg hoog, zo hoog dat er bijna niet aan te voldoen is. We zijn kritisch, perfectionistisch en er is altijd dat stemmetje in ons hoofd dat zegt dat het beter kan, of dat andere het beter doen.
We benadrukken wat we niet goed doen, maar vergeten wat we allemaal wel goed doen, en dat is  heel veel. Maar dat vinden we niet bijzonder, dat is toch normaal.

Natuurlijk is het prima als we het beste uit ons zelf willen halen, maar we zijn we daar niet altijd realistisch in, en verlangen teveel van onszelf. Of zijn we bezig met wat anderen misschien over ons denken? Als we de lat te hoog leggen zullen we onszelf teleurstellen, en dat gebeurt met onhaalbare of onrealistische doelen. Dan komt het gevoel van falen en hierdoor zakt de waardering voor onszelf.

Wanneer ben je goed genoeg?

Eigenlijk is het heel simpel: je bent altijd goed genoeg. Je mag jezelf waarderen voor wie je bent.
We kunnen onszelf hierbij helpen om niet alles tot in detail te willen analyseren, geen aannames doen over wat anderen van ons denken, de lat niet zo hoog leggen.
Kijk eens wat je allemaal al hebt gedaan, hoe je je hebt ontwikkeld, kijk hier eens goed naar zonder het kleiner te maken dan het is.

Wie je bent is goed genoeg,

Je zelfbeeld wordt niet bepaald door wat andere van je vinden,

maar door wat jij van jezelf vindt.

 

Ik ben fan van het boek: De jongen, de mol, de vos en het paard van Charlie Mackesy. Het boek geeft me inspiratie, net even een andere, lichtere manier kijken naar de wijsheden die we eigenlijk allemaal wel kennen maar wel eens vergeten en vaak juist als we ze nodig hebben.